Coachpraktijkbloeidaal

Hoe weet jij dat iemand van je houdt? Misschien omdat je partner elke morgen de dag start met de romantische vraag: “Heb ik vandaag al gezegd dat ik van je houd?” Eerlijk gezegd gebeurt dat niet altijd op die manier. Veel mensen hebben moeite met het steeds weer uitspreken van de mate van verliefdheid, de diepte van het houden van. Niet iedereen uit zijn of haar liefde met woorden. Het kan namelijk op de volgende manieren ook heel goed. De vraag is dan of je wel ziet dat dit liefde is. Je kan de manieren van liefde tonen en geven onderbrengen in de 5 talen van liefde:

1. Positieve woorden. Waardering, liefde in zinnen, aanmoediging, complimenten. Ondersteunende gesprekken, liefdevolle berichten, oog-in-oog uitgesproken liefdestaal. Iemand die zegt: Ik houd van jou. Ik weet dat jij dat kan. Ik ben trots op jou. Ik geloof in je. Jij bent belangrijk voor mij.”
2. Met aandacht samen zijn. Samen activiteiten ondernemen of samen praten aan de keukentafel. Gedeelde momenten, met wederzijdse echte aandacht. Tijd maken voor elkaar, samen dingen doen, met elkaar in gesprek zijn.
3. Lichamelijk contact. Knuffels, kussen, vrijen. Een schouderklopje, hand in hand lopen, een aai door je haar. Letterlijk voelen dat iemand van je houdt.
4. Cadeautjes. Goed uitgekozen geschenkjes, groot of klein. Bloemen, een kaartje, een mooie steen. Een briefje tussen je boterhammen, een chocolaatje op je kussen. Een kaars op tafel, je lievelingshapjes, een goed georganiseerd verrassingsfeest.
5. Hulpvaardigheid. Iemand die zorg voor je draagt. Stofzuigen, de hond uitlaten, het gras maaien. Lekker koken, het huis gezellig maken, een belangrijk telefoontje voor je doen. Helpen, bijspringen, iets overnemen dat je lastig vindt.

Welke liefdestaal spreek jij? Welke taal spreekt jouw partner? Denk daar eens goed over na. Het kan namelijk zijn dat verse soep maken eigenlijk zegt: ik houd van jou.

Naar: de 5 talen van de liefde van Gary Chapman

Hoe overleef je het sterven van een dierbare?

Wanneer je iemand mist, lijkt het soms alsof de hele wereld is ontvolkt. Je voelt je intens eenzaam ondanks alle mensen om je heen.
Want voor hen gaat het leven na enkele dagen weer zijn gangetje, maar dat van jou is tot stilstand gekomen op de dag van het sterven. Je staat geblokkeerd op de pechstrook van het leven en ziet iedereen rustig verder rijden.
Geen mens is zo aanwezig als de persoon die wordt gemist. Altijd en overal waar je gaat, loopt de ander met je mee. Je bent nooit meer alleen en toch voel je je verloren. Leven is verworden tot ronddolen in een wereld waar alle oriëntatiepunten zijn weggevallen. En waar het verdriet uit elke hoek tevoorschijn kan springen.
Wanneer je kind sterft, ben je niet geholpen met: ‘Je moet vooruit, denk aan je andere kinderen.’ Wanneer je na vijfenveertig jaar samenzijn je partner verliest, is het geen troost te horen dat je samen toch zoveel mooie jaren hebt gehad. Het gemis wordt niet automatisch lichter met de tijd, maar kan na maanden juist zwaarder worden. De werkelijkheid dringt nu pas ten volle door en je bent bang dat de herinneringen zullen vervagen. Het voelt alsof je van de rouw in de kou terechtkomt.
Of het verlies zich nu recent heeft voorgedaan of jaren geleden, veel mensen begrijpen niet dat het verdriet je telkens weer kan overvallen. Die lege stoel aan tafel, de herinnering aan gezellige avonden samen, verjaardagen zonder de ander, maar ook het eerste sneeuwklokje in de tuin of een mooie lentedag, kunnen de pijn in alle hevigheid naar boven halen. Feestdagen zijn vaak treurdagen, dagen van intens gemis en groot verdriet.
Je verlies overleven is zware arbeid, rouwarbeid. Je wordt er doodmoe van en lijkt niet vooruit te komen. Bij momenten, vaak onverwacht, word je overspoeld door heftige emoties. Ze rollen over je heen als de golven van de zee. Soms heb je het gevoel dat het iets beter gaat en dan ineens val je weer terug. Er loopt geen rechte weg door het doolhof van verdriet. Je pijn kan zich uiten in boosheid en je meest dierbaren krijgen die te incasseren. Mensen die je het meest nodig hebt, kunnen onbereikbaar zijn door hun eigen rouw.
Bestaat er een medicijn tegen verdriet? Antidepressiva kunnen helpen om een depressie te bestrijden. Maar een depressie is een ziekte en verdriet is dat niet. Verdriet is de keerzijde van liefde. Weet dat je de ander niet los hoeft te laten, maar anders moet leren vasthouden: in je herinneringen. Wie sterft, verhuist van de buitenwereld naar het hart.
Wat helpt, is om mensen om je heen te verzamelen die met warmte en genegenheid blijven luisteren naar je pijn en gemis. Probeer ook niet de hele toekomst in één keer aan te kunnen, maar houd het uit tot de middag of tot de avond, en zo verder. Neem een dag of een halve dag per keer. En laat dankbare herinneringen verder leven in verdriet, zoals de vogels zingen in de regen.

Manu Keirse schreef dit n.a.v. Allerzielen 2020

Vrijheid is voor iedereen. Deze slogan kwam ik tegen op een tentoonstelling in KADe in Amersfoort. Helemaal waar! Geen oorlog, geen discriminatie, geen onderdrukking. Vrijheid. Vrij zijn om te gaan en te staan waar jij wilt.

Maar vrijheid gaat verder. Hoe vrij ben jij in je relatie. Hoe vrij voel je je ten opzichte van je collega’s. Hoe vrij mag jij voor jezelf zijn? Durf jij vrij te zijn? Wil jij niet meer bang zijn voor een ander? Wil jij begrijpen waarom je bent zoals je bent?

In 6-10 sessies van een uur ga ik met je aan de slag om dat te onderzoeken. Ook als je samen vrij wilt zijn in je relatie. Bel me voor een vrijblijvende kennismaking. Vrije groet van mij, Jantine

AGB codes

AGB code Jantine Dijkstra: 94107509
AGB code praktijk: 94065713

Afgelopen vrijdag kwamen de AGB codes voor zowel mijzelf als de praktijk binnen. Hier heb ik drie jaar hard voor gestudeerd om TA therapeut te worden, en heeft mijn toelating tot de beroepsvereniging voor psychosociaal therapeuten, de NVPA, deze deuren geopend. Het is een lange (administratieve) weg geweest, maar ik ben er daarom misschien wel extra blij mee. Nu kunnen mensen mij binnenkort in de aanvullende zorg bij de ziektekostenverzekeraars declareren. Dan krijgen ze niet het gehele bedrag terug, maar wel een deel of de helft, en afhankelijk van je aanvullende verzekering mogelijk nog wel meer.

Daardoor hoop ik voor meer mensen bereikbaar te zijn.

Per 1 juli ben ik toegelaten als lid bij de NVPA. Ik heb de hele procedure doorlopen en ben blij dat ik nu bij de NVPA aangesloten ben. Ik ben bezig met het aanvragen van een AGB code waardoor ik in de aanvullende zorg declarabel zal worden. Zodra dat bekend is zal ik het publiceren op mijn website en aan mijn cliënten aangeven.

Binnen de perken zijn
de mogelijkheden
even onbeperkt
als daarbuiten

Jules Deelder

Jules Deelder liet mij diep nadenken over deze quote. Ik probeerde in mijn hoofd grenzen te zoeken binnen de onbeperktheid. Het idee dat er perken zijn geeft structuur aan mijn denken. Er zijn grenzen. En dat geeft rust.
En dan zitten we nu met het coronavirus. Onzichtbaar doolt hij rond. Grenzeloos houdt hij huis. Niet binnen één land, maar over de hele wereld. Ik merk het aan een aantal van mijn cliënten. Ze zijn bang voor het onzichtbare onbegrensde gevaar.

‘Goede begrenzing krijgen gebeurt fundamenteel via interacties. Een gebrek aan grenzen houdt dus altijd een gebrek in aan ‘contact’.’ (uit de Pessotherapie)
Eén van de manieren om dat te doen, het contact maken met het virus, is het toespreken van het virus. Bijvoorbeeld in de vorm van een brief. Want als je ‘iets’ gaat toespreken of een brief aan gaat schrijven, wordt dat ‘iets’ ineens ‘iemand’. Je personificeert daarmee het onbegrensde.
Binnen de grenzen van de taal geef ik mijn cliënten met angst voor het virus een oefening mee naar huis om een brief te schrijven aan Corona. Te vertellen wat ze van hem vinden, wat hij met ze doet, en wat ze graag zouden willen.
Ik merk dat het de meesten rust geeft omdat hun angst nu geadresseerd kan worden. Om het virus buiten je zelf te plaatsen. Een voorbeeld:

Beste Corona,
Hierbij schrijf ik je een brief. Mijn aanhef is ‘beste’, maar dat ben je niet. Het is niet zo best wat je op de wereld veroorzaakt. Veel mensen worden letterlijk ziek van je. Vaak heel akelig. Je zorgt voor benauwdheid, zowel letterlijk als figuurlijk. Mensen zitten thuis. Het vliegt de mensen naar de keel. Niet even naar de stad om te winkelen, minder contact hebben met vrienden, minder aaien over hun bol, minder warmgemeende knuffels, minder handen op hun arm. Er is veel huidhonger.
Ik merk het aan mijn cliënten. Het merendeel is bang voor je. Angstig blijven ze zoveel mogelijk binnen, poetsen de hele dag hun huis en voelen zich op zichzelf en hun gezin teruggeworpen. En thuis is het niet overal stabiel en rustig. Baanverlies dat op de loer ligt, relaties die wankelen, verslavingen die de kop weer opsteken.
Kijk om je heen. Mensen houden niet van je, ze willen je weg hebben, over de hele wereld liggen landen stil, hebben mensen honger, winkels gaan over de kop.

Ik hoop dat je je leven gaat beteren. Als dat zo is, ben je welkom. Ik denk dat je nog veel kunt leren.

Gegroet, Jantine

Wel of niet op vakantie gaan is dit jaar door de corona ineens een vraag. Vakantie in eigen land doet het goed. Dit jaar blijven ook veel mensen thuis. Het maakt niet uit, als je maar niet blijft doen wat je altijd al doet. Als je thuisblijft, probeer dan andere dingen te doen. Nieuwe dorpjes ontdekken in Nederland waar je nog nooit geweest bent. Een keer een hele vroege wandeling maken in het bos. De zon in de zee zien zakken als het helder weer is. Het is allemaal ontspannend. Daarvoor hoef je niet ver weg. Als je in de vakantie maar ver weg blijft van zorgen, werk en sleur. Dan wordt het een heerlijke zomer. Waar dan ook! Heel veel plezier en blijf gezond.

Gedicht in opdracht voor en door hulpverleners

Als u klikt op bovenstaande link komt u uit bij Zorg Voor Morgen. Daar vindt u een gedicht van mijn hand, geschreven voor de medewerkers van Fundis en wat mij betreft voor alle mensen die in de zorg werken! Wat heb ik daar diep respect voor.