Compassiemoeheid

Compassiemoeheid onder hulpverleners neemt toe. Niet zo gek als b.v. tweederde van de doktersassistenten kampt met geweld zoals schelden en dreigen, maar ook spugen, vernielen, slaan, schoppen en dreigen met bijl, mes of vuurwapen (nieuws van 11 maart 2019).

Nooit genoeg
Ik heb als klachtenfunctionaris in de zorg veel boze patiënten gezien. Maar ook bange en radeloze artsen en verpleegkundigen. Met een groot liefdevol hart beginnen hulpverleners aan hun opleiding. Boordevol compassie. Ze gaan de zorg in om mensen te helpen. In de veronderstelling dat patiënten dat waarderen. Maar dan blijkt dat in de praktijk patiënten soms heel irritant zijn en jouw werk helemaal niet op waarde schatten. Dat het nooit genoeg is! En langzaam verliezen hulpverleners hun droom. De compassiemoeheid sluipt erin. Ze ergeren zich steeds meer aan patiënten. Later uiten ze dat zelfs in irritatie en boosheid. Ze worden vermoeider, prikkelbaarder, ook voor naasten en collega’s. Op een gegeven moment kunnen ze geen patient meer zien! Dan gaan ze op zoek naar een andere baan. Jammer, want het zijn prachtige mensen, die hulpverleners. En we hebben ze hard nodig.

Te kort aan hulpverleners
Volgens de Nederlandse Zorg Autoriteit stijgt het aantal zorgvragen bij huisartsenposten door de vergrijzing tot 2025 jaarlijks met 2 tot 3,7 procent en er is een enorm te kort aan bijvoorbeeld verpleegkundigen. Het personeelstekort brengt de kwaliteit ervan in gevaar. Volgens zorgmedewerkers gebeurt dat nu al. Het RIVM berekende dat als de groei van patiënten in dit tempo doorgaat, één op de vier mensen een opgeleide zorgwerknemer moet zijn. Dat gaat nooit gebeuren. De stand van zaken is dat er ongeveer achtduizend vacatures openstaan in de ziekenhuizen. In de volledige zorg en welzijnssector zijn dat er ruim 30.000. Aantallen waar ik van schrik. Daarom pleit ik ervoor om hulpverleners altijd te omringen met zorg en aandacht. Ze sterker te maken met trainingen in b.v. omgaan met vervelende patiënten/cliënten. En ze helpen te zoeken naar hun innerlijke kracht en bron waarmee ze begonnen zijn in hun carrière. Misschien blijven ze dan wel.